Waar Aron enkel het voorkomen van een hogere sensitiviteit bij bepaalde personen vaststelde en dit meetbaar maakte, groeide er sinds de eeuwwisseling een soort van cultus rond hoogsensitiviteit, meegaand in de trend van indigokinderen of nieuwetijdskinderen en de opkomende medicalisering (zie o.a. ADHD). Deze ‘cultus’ rond hoogsensitiviteit wordt recent meer en meer ‘gecultiveerd’ in zelfhulpgroepen, verenigingen en door persoonlijke ‘coaches’. De zeer algemene beschrijvingen van ‘gevoeligheid’ (‘Ben je weleens overbelast of ‘overprikkeld’?’) helpen hierbij om leden te rekruteren, terwijl deze gepaaid worden met hoe speciaal HSP’s zouden zijn, als betrof het een nieuwe soort mensen met uitzonderlijke gaven.
