Ieder mens draagt een schat aan verhalen met zich mee. Ze liggen overal om ons heen, komen uit onszelf naar boven of liggen besloten in een onzichtbare band die van generatie tot generatie wordt doorgegeven. Loes Dijk schreef in haar eerste boek, ‘De oorlog van mijn vader. De bovenduiker van Hilaard’, over de oorlogstrauma’s van haar vader die altijd merkbaar waren in het gezin waarin de schrijfster opgroeide. In ‘Echo van overzee. Het leven van mijn grootmoeder’, neemt Loes de lezer mee naar de vorige eeuw. Naar Hindeloopen. De fotodoos van haar moeder was het vertrekpunt voor een inspirerende speurtocht naar het verleden van haar grootmoeder. Ze ging op zoek naar de echo uit het verleden. Ze vond in haar zoektocht een vriendschap voor het leven en verre familie die haar een medaillon schonk met een schat aan informatie. Bovenal vond ze haar grootmoeder. Een band die ze omschrijft als een roep uit een ver verleden. Ze heeft het verhaal vorm gegeven omdat het, zoals ze zelf zegt, een verhaal is dat te mooi is om het niet te vertellen. Loes Dijk woont en werkt op Terschelling. In het dagelijks leven als schooldirecteur en praktijkleerkracht. Het verzamelen, schrijven en vertellen van verhalen loopt als een rode draad door haar leven.