Earst wol er fan alles oprêde en fuortsmite. Ek de bûsboekjes dy’t er mear as 45 jier bewarre hat. ‘Fuort mei de brot,’ seit er. Mar dan freget er him ôf: ‘Smyt ik dan net allegear stikjes fan mysels fuort? Stean dy bûsboekjes net fol mei wachtwurden om tagong te krijen ta stikjes fan myn eigen skiednis?’
Dy fraach jout de trochslach. Hy docht it net. Hy smyt syn bûsboekjes net fuort, hy begjint der yn om te sneupen. It leveret in bysûndere en fermaaklike kadeidoskoop oan oantinkens op.
