Daar is nog zoo een Veld, van dese Stoff’ behouden, verzuchtte de Lippenhuister volksdichter Marten Jans, toen hij in 1767 zijn oog liet gaan over de uitgestrekte, nog ongerepte hoge venen rondom zijn woonplaats. Zeven jaar later werd onder Jubbega een nieuwe sluis gebouwd, waarna de vervening van Hoornsterzwaag kon worden aangepakt.
Wat resteert is een cultuurlandschap, waarin een vaart en 23 wijken een regelmatig patroon met boomwallen en weilanden bepalen. De oudste generaties weten nog dat turfwinning de aanleiding was, maar weet de jongere generatie nog wat een turf is? De kennis over vervening, een bedrijfstak die vier eeuwen lag het zuidoosten van Friesland transformeerde van een uitgestrekt met heide bedekt hoogveengebied tot een landschap met weiden en velden, verdwijnt langzamerhand.
In dit boek wordt geschetst hoe het proces gedurende twee en een halve eeuw verliep en welke aanpak daarvoor nodig was. De veertien vervenersfamilies die daarbij een rol speelden komen voor het voetlicht. Speciale aandacht is er voor zes generaties van de belangrijkste daarvan, de familie Van der Sluis. Aan de hand van een bewaard gebleven boekhouding van deze familie wordt de financiële gang van zaken belicht.
Ik heb een vraag over het boek:
‘Daar is nog zoo een veld - Jonkman, Reitze’.
Vul het onderstaande formulier in.
We zullen zo spoedig mogelijk antwoorden.
