De dichter Gaston Boesmans heeft besloten zijn leven te downsizen, alles van sentimentele waarde moet weg. Ontspullen is het devies. Tijdens het wegwerken herontdekt hij literaire correspondentie uit de periode 1968-2020: treurberichten, liefdesverklaringen, hoera-verhalen. Zo passeert er een fraai stuk literaire geschiedenis met in de achtergrond een schets van de wereld die aldoor versombert. Van de beats van zijn generatie en de hoop op een vrijere maatschappij ging het regelrecht naar het covidvirus, de Russische invasie van Oekraïne, en de meisjes van K3.
Bloot verder schetst een even ontroerend als herkenbaar portret van ‘een held van onze tijd’, iemand die vecht tegen de waan van de dag. Met ironie en een montere korzeligheid heeft Jan Vanriet gevoelens van melancholie, twijfel en vervreemding vervat in een gietijzeren proza dat bulkt van prachtig verwoorde, mooie en diepe gedachten.
