‘Herinner je je die eerste avond nog?’ vroeg hij Mien terwijl zijn blik over het water gleed en hij de golfjes volgde. ‘Dat was het begin van alles.’
Vlak na Mien’s zestiende verjaardag wordt Tilburg bevrijd. Op dezelfde dag ontmoet ze twee jongens. Mien en de jongens groeien samen op. Ze nemen moeilijke keuzes, maken ruzie en delen hun liefde en verdriet. Aan haar dagboek durft Mien alles toe te vertrouwen.
Wat uren leken is een verhaal over strijd, liefde en rouw. Een roman over dat het leven niet makkelijk is, maar dat al het geluk, de pijn vaak ook meer dan waard is.
Lauriene Trijntje Happel (1997) is geboren en getogen in Arnhem. Ze studeerde Engels en Communicatie en vertelt al verhalen zolang ze zich dat kan herinneren. Als kind ging ze vaak op bezoek in Tilburg bij haar oma Moeke. Wanneer oma komt te overlijden, weet Lauriene twee dingen zeker: hoe haar roman zal eindigen en wat de naam van het hoofdpersonage gaat worden. Wat uren leken gaat niet over oma Mien, maar is wel een ode aan het leven en de liefde van Hermien Maria Happel-Flierman.
