In het boek “RIES” neemt counsellor Rien van Ginneken je aan de hand mee op weg naar zijn ware zelf. Op indringende, maar ook humorvolle wijze laat hij je samen met zijn jongere zelf zijn leven als slachtoffer van misbruik en botsingen met autoriteiten ervaren. Het begon op een saaie zondagmiddag. De auteur was in zijn rommelkast aan het inventariseren van welke zooi hij afscheid wilde nemen. Al rommelend stuitte hij op een met stof bedekte stapel fotoalbums. Zoals vaak met dit soort acties ontstond er spontaan ruis en veranderde de opruimactie in onderzoeken van de inhoud. Hij liet zijn eerste plan varen en verwijderde het stof wat zich jarenlang had opgehoopt op de fotoalbums en begon te bladeren. Aan ieder plaatje hing een verhaal, het hele verleden trok aan hem voorbij. Een foto van een lief ventje van ongeveer een jaar of drie liet hem niet meer los. Hij herkende hem als geen ander, het ventje had een naam, Ries, zijn jongere ik. Ondanks dat hij de bladzijden bleef omslaan keerde hij steeds terug. Het ventje bleef maar aan hem trekken. Hij leek iets tegen hem te willen zeggen. Met gesloten ogen en dit beeld op zijn netvlies liet hij de confrontatie tot zich doordringen. Hoorde hij het nu goed? Het was of hij zijn naam hoorde roepen. Ze raakten in gesprek, een gesprek dat tot het schrijven van dit boek heeft geleid.