Tijdens de afronding van ‘De eerste golf’ van de covid-19-crisis was de tweede al volop in aantocht. We hadden na de eerste lockdown weer even van de vrijheid kunnen genieten, hoewel het knagen aan ons brein nog niet verdwenen was, de muizenissen over de maatregelen, mondkapjes, demonstraties en complotten.
De covid-19 pandemie hakte er bij sommigen van ons hard in, anderen zagen een gamechanger en verheugden zich al op een schoner en rechtvaardiger post-corona-tijdperk.
Ging het schrijfwerk van Krijgsman de laatste jaren veelal over lopen, over wandelingen in de landschappelijke ruimte, tijdens corona maakte het (naadloos in overeenstemming met de omstandigheid) pas op de plaats en concentreerde het zich op wat er in het covid-19 tijdperk op hem afkwam, wat er vanuit de digitale wereld zijn woning binnendrong, door tot in het bewuste, zelfbewuste, heremieterige leven.
Een boek met bespiegelingen - filosofisch, maatschappelijk, politiek - soms meelevend maar regelmatig ook boos. Een boek ook om later nog eens te herlezen als het allemaal voorbij is.
