‘Niet op komen dagen’ gaat over Moneymakers. Vier medewerkers bij een uitzendbureau die alle vier op hun eigen manier last hebben van een quarterlife crisis. ‘Ze hebben een stereotype kantoorbaan. Zo één voor mensen die eigenlijk een beetje zijn blijven hangen in de speeltuin en vervolgens uit alle macht een kinderspeeltuin voor volwassenen proberen te creëren en die kantoortuin noemen. Wat ze gemeen hebben is dat ze eigenlijk allemaal als kind een vrij duidelijk beeld hadden van wat ze wilden worden. Bij de één was dat beeld nog romantischer dan bij de ander. Met het verdwijnen van de romantiek hebben ze allemaal besloten om maar in die speeltuin te blijven. In die kantoortuin dus.’ Lukas is zo’n Moneymaker. Het type ‘eeuwige kwajongen’. Is op het eerste gezicht redelijk daadkrachtig, maar waait met alle winden mee als het er op aankomt. ‘Niet op komen dagen’ is een zin die de Moneymakers gebruiken om aan te geven dat een uitzendkracht niet bij z'n opdracht is verschenen. Tegelijk is het dat wat Lukas structureel doet. Niet op komen dagen in zijn relaties. Daarmee is het boek een oproep om wel op te komen dagen. Een oproep voor ‘aanwezig zijn’.