‘Het Echte Italië’? Is er dan ook een onecht Italië? Dat is de vraag die ongetwijfeld direct opkomt en het antwoord luidt: Ja. Deze “nep”versie van het land bevindt zich in het hoofd van niet-Italianen die zich door het romantische beeld van een land van zon, zee, gondels, pasta en wijn laten verleiden te denken dat Italië het paradijs op aarde is. Een paradijs bevolkt door louter vriendelijke, vrolijke, de hele dag wijn drinkende, O sole mio zingenden gondeliers die het carpe diem in hun hart gegrift hebben. Een land bezaaid met alleen maar mooie kastelen, gerestaureerde landhuizen en architectonische wondervilla’s in een heuvelachtig landschap vol keurig bijgehouden wijngaarden, met een nagelschaartje bijgeknipte gazons en nergens zwerfafval. Een land zonder lelijkheid en troep waar louter schoonheid te vinden is. Ah… Vergeet het maar. Het echte Italië is verrassend anders dan de gemiddelde buitenstaander denkt. Je ontdekt het pas als je wat langer of permanent in het land woont en het dagelijks ervaart, bij de bakker, in de supermarkt, op het postkantoor, etc. Daar waar de echte Italianen komen en te observeren zijn. In het wild. Kom, laten we gaan kijken.