Literair-filosofisch dagboek met cultuurfilosofische en persoonlijke reflecties vanuit ecohumanistisch perspectief. Een jaar lang houdt filosoof Floris van den Berg een dagboek bij waarin hij beschrijft wat hij doet en denkt. Zo probeert hij greep te krijgen op de wereld en het nieuws. Dat lukt slechts moeizaam. Zijn vrolijke leven botst met de ellende in de wereld. In dit dagboek brengt Van den Berg een ode aan het bloeiende culturele leven, aan het samenzijn met vrienden en aan het maken van wandeltochten in de natuur. Waar academische filosofie vaak als duf, abstract en irrelevant overkomt, is dit dagboek een filosofische zoektocht naar ecohumanistische levenskunst. Filosoferen is zelfreflectie en het dagboek is het geëigende middel om precies dát te doen. Van den Berg probeert een stem te geven aan onmondigen. Hij plaatst zichzelf in de traditie van verlichtingsfilosofen als Diderot en D'Alembert die met hulp van de rede de wereld beter willen maken.