Jacques Huinck werd opgeleid als fotograaf in het gebombardeerde Aken,vond geen werk en werd zelfstandig fotograaf.(1959)Hij werkte meestalvoor architecten. Als leraar aan een kunstacademie moest hij pionierswerk doen op onverwarmde zolderkamers! Jacques Huinck (1935) beschrijft met humor de vele naoorlogse veranderingen, zoals de generatiekloof, woningnood, een overvol huis, wanbetalers, de komst van de pil en de welvaart. De mensen begonnen wakker te worden. Het bidden werd vervangen door nadenken, tot schrik van conservatieven. In Parijs won hij de `Prix Nièpce voor de foto s die hij in 1959 tijdens liftreizen naar Parijs en Valencia maakte. Vervolgens maakte hij zo n dertig korte speelfilms voor een psychologische faculteit. Kreeg reisbeurs naar Hollywood, werd leraar aan een kunstacademie. Minder vrolijk is de achtergrond waartegen zich alles afspeelt: de koude oorlog met de voortdurende dreiging van een atoomoorlog. De Cuba-crisis leek de startsignaal te worden. Ook de echtscheidingsgolf en de echtscheidingsindustrie zijn niet echt zonnig. Na zijn pensionering liep hij met zijn vriendin (journaliste) naar Santiago voor het maken van een reportage. Is momenteel grottengids in Maastricht en schildert. ISBN 978 949 108 09 06