Buang, Boetje en Semmy moeten op reis. Samen met hun families komen ze terecht in een kamp in Gennep. ‘Het is maar voor even,’ krijgen ze te horen van de Nederlandse regering. ‘Over een paar maanden mag je terug naar huis. Naar de Molukken.’ De jongens besluiten er tot die terugreis het beste van te maken. Ze zijn onafscheidelijk. Samen ontdekken ze hun nieuwe omgeving. Ze vinden het best gezellig in het kamp, waar de bewoners één grote familie zijn. Ze spelen, halen kattenkwaad uit en leren Nederlandse leeftijdsgenoten kennen. Hun ouders vinden het niet zo fijn in Nederland. Maar dat hebben de jongens amper in de gaten. Daar hebben ze geen tijd voor. En trouwens, de ouders tonen hun verdriet liever niet aan hun kinderen. Maar het duurt wel erg lang voordat ze hun reis kunnen voltooien. Zo lang, dat je haast zou denken dat het er niet meer van komt… Voor het eerst verschijnt het schrijnende verhaal van de Nederlandse Molukkers in romanvorm voor de jeugd. Niet alleen om de jongste generaties Molukkers te vertellen hoe hun overgrootouders in 1951 onder valse beloften naar Nederland werden gehaald; ook voor hun niet-Molukse leeftijdsgenoten is dit een belangrijk verhaal. We delen immers een bijzondere geschiedenis. Het is een verhaal geworden over identiteit en anders zijn. Maar ook een verhaal over vriendschap en levensvreugde!