Kafka meets Hendrik Groen Voor zover Michiel Gregorius zich kan herinneren, is er nooit iets mis geweest met zijn gezondheid. Hoe het dan komt dat hij nu gedeeltelijk verlamd zijn dagen in een zorginstelling slijt, is hem een raadsel. En zo heeft hij er nog wel een paar. Waarom mag hij geen contact hebben met de buitenwereld? Wat is het nut van al die onderzoeken en medische ingrepen die hij moet ondergaan? En wat is er toch met die Tibo? Een toonbeeld van efficiëntie, zeker, maar zou het voor iedereen niet beter zijn als ook die zich af en toen eens van zijn menselijke kant liet zien? Vragen genoeg. Maar aan wie hij ze ook stelt, telkens stuit Michiel op een muur van ongemakkelijk stilzwijgen of mooipraterij. Na een reeks ongemakkelijke en soms ontluisterende incidenten gaat hij op zoek naar mogelijkheden om buiten de muren van de instelling weer een eigen leven op te bouwen. Dat confronteert hem met pijnlijke waarheden over zichzelf en over de maatschappij waarin hij leeft. 'Je denkt: dit is absurd. Tot het absurde te veel trekjes van de werkelijkheid krijgt: dan wordt het beklemmend. Een meesterlijk verhaal dat je koude rillingen bezorgt.' Bert Wagendorp