Dit boek is het verhaal van de werkers in de zorg. Marinus van den Berg is geestelijk verzorger in deze coronatijden. Hij luistert naar de verhalen van mensen die door het virus weken in coma hebben gelegen en moeten revalideren. Daar ziet hij ook de werkers in de zorg. En hij hoort hun verhalen. Zij voelen zich geen helden. Zij vragen alleen maar om aandacht voor hun verhalen die te weinig gehoord worden. Het zijn verhalen die stil maken en tot nadenken stemmen. Verhalen over: Dag en nacht werken Overbelast worden In drie dagen elf mensen zien sterven Mensen die besmet zijn helpen en bang zijn om zelf besmet te worden Positief getest worden en thuis in quarantaine gaan Je eigen kinderen niet of nauwelijks meer zien Te snel aan het werk gaan en toch weer terugvallen Het contact met collega’s kwijtraken Opnieuw op zoek gaan naar de vreugde van het werk Marinus van den Berg heeft van luisteren zijn roeping gemaakt en geeft woorden aan de dilemma’s van de werkers in de zorg. Maar hij doet meer. Hij vertelt hoe de medewerkers in het revalidatiecentrum door alle drukte heen steeds de mens in het bed willen zien. Zo is dit boek ook een verhaal van hoop en bemoediging. Dat blijkt ook uit het voorwoord van Hans Stravers, de directeur van de kortdurende zorg Laurens.