In Vrouw met Litteken, het zelfstandig te lezen vervolg op Impasto (2008), wordt een intiem portret geschilderd van zeer uiteenlopende personages en hun onderlinge betrekkingen. Na de zelfmoord van een schijnbaar onbeduidende ambtenaar, werkzaam bij Binnenlandse Zaken, wordt een vrouw levenloos aangetroffen onderaan de trap in haar statige pand op Scheveningen, dat mogelijk diende als schuiladres voor veiligheidsdiensten, maar waarin ze bij geruchte ook een bordeel dreef. Een voormalig diplomaat onderzoekt de zaak met een juriste, die er persoonlijk bij betrokken is geraakt. ‘Je hoeft dit niet te doen,’ zegt ze, op twee passen van mijn drempel en met haar rug bijna tegen de balustrade van de galerij, alsof ze erop rekent dat ze dadelijk weer zal moeten vertrekken. Ik sta in de gang, achter de deurmat, terwijl ik nog verf van mijn handen wrijf met de doek die ik ongeduldig van de ezel heb gepakt toen de bel ging. De geuren van verse terpentijn en lijnolie voegen zich bij het gronderig bedompte luchtje dat het vochtig geworden beton van het gebouw deze lauwe herfstochtend afgeeft. Haar parfum ruik ik ook. Nog net. Iets met rozen. Achter haar is de motregen een in de vlagende wind wapperende lap plastic die ons scheidt van de straat en van de flats aan de overkant. Ik blijf mijn handen schoon wrijven; ik wrijf ze tenminste schoner. Suzanne zwijgt ook. Blijkbaar weet ze niet hoe ze verder zal gaan. Vrouw met Litteken is een thriller over een complexe Haagse intrige en tegelijk een roman over kwetsbaarheid, verlies en onalledaagse liefde. Harman Nielsen geeft sinds 1997 uit bij Uitgeverij In de Knipscheer. Hij is de auteur van diverse romans en van de 7-delige fantasyromancyclus Het verscholen volk (afgesloten in 2017). In 2018 verrast hij met Mal, een psychologische [young adults-] roman, thriller bijna, in zijn geroemde poëtische stijl, met een creoolse vrouw als hoofdpersonage. Met Het Meer uit 2021 (dat in zekere zin) een tweeluik vormt met Mal) voegde Nielsen een nieuw pareltje toe aan zijn opmerkelijk oeuvre.