De kleurrijke hervormde theoloog Ted van Gennep (1926-1990) 'slenterde', zoals hij dat noemde, 'door de stad van de mens', en wat hij daar tegenkwam verwerkte hij in zijn theologisch denken en handelen. Vanuit zijn cultuurtheologische houding die doet denken aan K.H. Miskotte, kreeg hij een belangrijke stem in de kerk. Als rector van seminarium Hydepark en hoogleraar praktische theologie inspireerde hij vele studenten en predikanten. Zijn bijdragen aan het theologische debat - over seksualiteit en relaties, over de Opstanding - veroorzaakten meer dan eens opschudding.Auteur Gerrit van Meijeren analyseert Van Genneps gesprek met de cultuur, gefocust op zijn omgang met romans. Schrijvers als Tolstoj, Dostojewski, Camus, Malamud en Mary Shelley passeren de revue. Wat bedoelt Van Gennep met een ‘ethische’ lezing van literatuur? Hoe raakt die benadering aan de praktijk van het goede leven? Dit onderzoek biedt eveneens een overzicht van de theologische leestraditie van literatuur, en de positie die Van Gennep daarin inneemt. Ook brengt het Van Genneps werk in gesprek met drie hedendaagse auteurs: de maatschappijanalyse van wetenschapper Hans Boutellier, de cultuurtheologie van Erik Borgman en de roman 'Zwarte schuur' van Oek de Jong.