De auteur neemt de lezer mee in een verhaal dat symbool staat voor het lot van de mensheid. De hoofdpersoon bevindt zich in een wereld waar een ‘catastrofe’ heeft plaatsgevonden. Er hangt een dikke, giftige mist over een verder verwoeste wereld. De zee brengt geen verkoeling dus trekt de hoofdpersoon het binnenland in op weg naar de bergen, waarvan hij vermoedt dat deze de mist ontstijgen en een gezond klimaat bieden. Alles wat hij tegenkomt in dorp, stad of land, lijkt kapot en overlevenden lijken er niet te zijn. Her en der is nog wel wat voedsel en drinken te vinden. Herinneringen aan ‘voor de catastrofe’ heeft hij niet. Hij weet niet waarom juist hij heeft overleefd en vraagt zich af wat er met de andere mensen is gebeurd. Op een gegeven moment krijgt hij gezelschap van Beatrice en samen met haar reist hij verder naar de bergen. Is het de belofte die hen drijft of moet een mens gewoon een doel hebben? Als de weg stijgt, lijkt de mist dunner te worden. Wat voor wereld zullen ze treffen hoog in de bergen en wat betekent dat voor het lot van alle mensen?
