Peter dook als zestienjarige in een ondiepe vijver. Hij brak zijn nek (C6-wervel) en raakte verlamd aan al zijn ledematen. Het leven van Peter zag er plots helemaal anders uit. Hij bleef echter niet bij de pakken zitten. Tijdens zijn revalidatie kwam hij in contact met rolstoelrugby. Die sport stond in België nog in de kinderschoenen. Hij zette met zijn team ons land op de wereldkaart.
Peter groeide uit tot een internationale rugbytopper, tot het noodlot hem een tweede keer trof. In november 2013 brak hij zijn bovenbeen door met zijn voorwieltjes tussen twee kasseistenen te blijven steken. Gevolg: een zeer complexe operatie. Het leverde hem ook een verbod op rugby op wegens te gevaarlijk. Peter bleef opnieuw niet bij de pakken zitten en koos voor de ‘wheeler’. Daarin vond Peter zijn snelheid terug en waagde zijn kans in de atletieknummers: Belgisch, Europees, olympisch en wereldkampioen. Vooral zijn prestatie op de Paralympics in Tokio 2020 sprak tot de verbeelding. Na een sabotage van zijn ‘wheeler’ vlak voor de wedstrijd won hij toch de gouden medaille!
