'Zo stralend als hij omkijkt om zich ervan te verzekeren dat ik er nog ben; die blik, die lach, dat kan alleen hij. Ik duw de rolstoel over de dijk, maar hoef bijna geen kracht te zetten. Zijn handjes draaien zo driftig de wielen rond, dat het haast vanzelf gaat. Maar net als ik denk dat ik gewichtloos ben en ik mijn ogen even dichtknijp tegen de zon, voel ik een ruk aan de wielen. Opletten, mama! Hier komt Joris, de drakendoder.' In 'De kleine drakendoder' schrijft Suzanne op indringende wijze over het korte leven en het plotselinge verlies van haar zoon Joris. Een vrolijk en puur jongetje, dat ondanks zijn beperking een vrije geest had. Joris was een kei in het vangen van klein geluk. Suzanne legt het vast in een ontroerend monument. Een ode aan het leven, maar bovenal een liefde van een moeder voor haar zoon. Suzanne Bos (1975) is beleidsadviseur Welzijn en zorgethicus in opleiding. Zowel in haar persoonlijke als professionele leven heeft zij ervaren dat de leefwereld van kinderen en hun ouders niet vanzelfsprekend wordt meegenomen in de besluitvorming over de juiste zorg. Met haar boek wil zij kinderen als Joris in het licht zetten.