Lise Mundus is kinderboekenschrijfster, moeder en echtgenote. Ze is veertig en geniet enig succes. Maar de roem zit haar relatie met de rest van het gezin in de weg: de zorg voor haar kinderen heeft ze grotendeels overgedragen aan de werkster die bij het gezin inwoont en haar echtgenoot is jaloers op haar succes. Lise wordt steeds wantrouwiger en heeft het gevoel dat haar man en werkster een verhouding hebben en haar het huis uit willen werken. Ze begint stemmen te horen en wordt achtervolgd door zwevende gezichten. En ze krijgt geen woord meer op papier. Eenzaam en verward zit Lise hele dagen achter haar bureau te wachten op inspiratie. Ze zakt dieper en dieper weg in duistere gedachten en een wervelwind aan stemmen en gezichten. Ze worstelt met de vraag hoe erg het is om zich daaraan over te geven. De gezichten verscheen oorspronkelijk in 1968 en is een intens persoonlijke roman. Ditlevsens stijl is eerlijk, innemend en schurend, en ze vindt in het persoonage van Lise nieuwe manieren om haar eigen ervaringen met depressie, verslaving en roem vorm te geven. Tove Ditlevsen (1917-1976) was een literair buitenbeentje in haar tijd: ze was een huisvrouw uit de arbeidersklasse met vier gestrande huwelijken achter de rug en een sluimerende drugsverslaving, waar ze ook nog eens openhartig over schreef. Ze werd geliefd door generaties Deense vrouwen, neergesabeld door generaties Deense mannen, omschreef de Deense schrijver Olga Ravn onlangs bij BBC Radio 4. Hoe anders is dat nu: een nieuwe generatie van veelal jonge lezers (her)ontdekt wereldwijd het rauwe en springlevende oeuvre van Tove Ditlevsen - de trilogie is inmiddels al aan negenentwintig landen verkocht. Lammie Post-Oostenbrink (1970) studeerde Scandinavische Talen en Cultuur aan de Rijksuniversiteit Groningen. Sinds 2010 vertaalt ze fictie, non-fictie, kinderboeken en poëzie uit het Deens, Noors en Zweeds. Ze vertaalde al meer dan twintig boeken, waaronder Zegeningen van Caroline Albertine Minor en de Kopenhagen-trilogie van Tove Ditlevsen.