Meeslepende relatieroman tegen de achtergrond van het dorpsleven op Sardinië Paola Orru vertrekt vanuit Utrecht naar het zuiden van Sardinië voor de begrafenis van haar vader. Op het eerste gezicht lijkt er niets veranderd in het dorp waar ze vroeger alle zomers doorbracht. Dat blijkt schijn. Zowel haar tante, peetvader als hartsvriendin Anna hebben dubbele agenda’s. Alleen jeugdvriend Aurelio, nu burgemeester, vormt een betrouwbaar baken in deze wirwar van belangen. Wanneer Paola steeds verder verstrikt raakt in de wereld van Aurelio nemen de donkere krachten van de liefde het over. Ze verliest zich in obsessies die hun oorsprong vinden in haar eigen onbegrepen lijden als kind. Zal ze alle controle verliezen of vindt ze een manier om weer greep te krijgen op haar leven? Weet je wat dat is, een figlia d’anima? Ik denk het niet. Daar ben je te jong voor. Letterlijk betekent het: dochter van mijn ziel. Het begrip stamt uit de tijd dat er barre armoede heerste op Sardinië en families te veel monden hadden om te voeden zodat ze een of meerdere kinderen weggaven. Een soort adoptie zonder procedures. Hoewel het tussen ons natuurlijk anders ligt – niemand heeft jou ter adoptie aan mij gegeven– heb ik vanaf het eerste moment het gevoel gehad dat we zielsverwanten waren. Vraag me niet hoe of wat: zoiets kun je niet uitleggen. Ik ben ervan overtuigd dat er een moment komt waarop jouw ziel op zoek gaat naar de mijne, ook al lijkt dat nu uitgesloten.