23 maart 1901. Nederland telde 5,2 miljoen inwoners. Dat werd er minimaal één minder die zaterdag. In Terwolde stond de tijd ‘des namiddags ten zeven ure’ even stil. Arend Berends, de overgrootvader van journalist/auteur Gerrit Wolters stierf op dat moment. Op zijn 45ste. Aan tbc, destijds een volksziekte en doodsoorzaak nummer 1. De klap kwam hard aan in de buurtschap Spekhoek bij Terwolde. Arends vrouw bleef niet alleen achter met tien kinderen, ze was nog in verwachting ook. Op haar 40ste. Met de dood van Arend stopte het leed niet. Later zou tbc de levens van nog twee gezinsleden eisen: in 1914 dat van oudste zoon Berend en in 1928 dat van jongste dochter Jannetje. Het grote gezin was niet alleen voortijdig vaderloos, ook moeder Jannetje overleed al jong: in 1915 op 54-jarige leeftijd. Op dat ogenblik woonden nog veel kinderen thuis. Hoe is het de kinderen uit dat getroffen gezin vergaan? Hoe werden al die klappen opgevangen? Bleven ze allemaal honkvast in de gemeente Voorst wonen, net als hun voorouders generaties lang deden? Hoe verging het hun nakomelingen? Gerrit Wolters (Deventer,1945) wilde antwoord op al die vragen en struinde gedreven de hele geschiedenis door - op zoek naar feiten, foto’s, verhalen en verwikkelingen. Die jarenlange speurtocht resulteerde in deze familiegeschiedenis in boekvorm, waarin een centrale rol is ingeruimd voor de commandant van het ledikant: Wolters’ grootvader Jan Hendrik Berends; een van de negen zonen van Arend.